Сколько в этой жизни мне осталось?
Может, много, может, уже малость…
Знать бы дату...

Я обращаюсь, Господи, к Тебе:
Будь светом, маяком в моей судьбе.

Дай мне спокойно встретить новый день.
Во всём наставь и поддержи меня.
Чтоб не легла на сердце грусти тень...

Ад зярнятка маленькага ў полі
Нарадзіўся на свет каласок.
Сонца лашчыла, вецер сваволіў,
Каб стаць коласам спелым ён змог.

Як зярнятка маленькае ў полі...

Храму Космы и Дамиана деревни Снов

Храм на горе.
Я иду по ступеням,
В небо ведущим,
Не осознавая,
Я между взлётом...

Праз пакаянне – да Хрыста,
Праз ачышчэнне ад святыняў,
Ідзём да вечнага жыцця
Паміж сучасных рухаў, плыняў.

У мітусні зямнога дня...

Ну, ці магу я не ўспомніць, скажыце,
Як рыхтавалі сябе «пад Вялікдзень»
Мае вяскоўцы? О, то сказ асобны…
Уборы старыя скідвалі вокны,
І мінакоў сіратліва віталі...

Разгублены позірк, душа – у палоне,
Хвароба дзяўчынку да сну ўсё клоніць .
Бясхітрасны твар, блакітныя вочы,
А ў жылах пажар, стан гнуткі, дзявочы.

Бальнічны ложак… Ідзе аблучэнне…

Сэрца працуе, рытмічна грукоча,
Нас яно чуе і зразумець хоча
Логіку нашых паводзін, учынкаў,
Волю, характар і час адпачынку.
Сэрца працуе, не адпачывае...

Гляджу на Млечны шлях, на россып зорак,
Абрысы бору спяць у цішыні
І прахалодай ахінае золак,
Венера-зорка ззяе ў вышыні.

Пісалі пра прыроду ўсе паэты...

В грехах всех, вольных и невольных,
Я каюсь, Господи, тебе.
Прими меня в семью достойных!
Приблизь хоть чуточку к себе!

Я, слабый телом и душою...