у вянок Скарыне

З вясёлаю злосцю трушчыў каноны,
Імчаў метэорам да новых адкрыццяў.
Гэтых сямі гадоў – па плёне –
Хапіла б на сем чалавечых жыццяў.

1 Пралог
Скрозь шыбу цьмяную ў акне,
Скрозь хамства, тупасць, падазрэнні
Скарына кнігу падае...

Где-то Муза моя
Заблудилась в пути.
Неужель никогда
Мне её не найти?
Может, стала она...

мастак Аганэз Айвазян
ніколі не пісаў з натуры
усе свае карціны ён маляваў
з успамінаў
і не ведаў як можна іначай...

Бесснежная зима,
Тепло, нет зимней стужи,
По козырьку окна
Январский дождь стучит,
Повсюду за окном...

чамусьці ў літаратурных музеях
заўсёды цяжкія дзверы
відаць для таго каб паказаць
што ўвайсці ў літаратуру нялёгка
а музы пад надзейнаю аховай...

В детстве – светлые сказки,
Снятся сны до утра,
Солнца тёплые ласки,
Удивленья пора.
А потом пробужденье...

Не трэба мне помніка, людзі…
Пятро Сушко

Шэдэўра стварыць не паспела,
І славу займець не карціць,
Хацелася б выказаць смела
Пра тое, што ў сэрцы смыліць:

Пра зайздрасці чорныя крылы...

Па вокнах дождж лупцуе,
Праднавагодні снег
змывае ў каляіну.
Ад гэтага камусьці...

Белая казка зімовая…
Падае лёгкі сняжок.
Коўдраю паркалёваю
Высланы беражок.

Дрэвы стаяць захутаны...

Снег летает, кру?жится
Над страною моей.
Вяжет белое кружево
Словно клин лебедей.

Снег летает и молнией...