Байка

Дзядзька Ян ішоў з гулянкі,
Веснічкі папхнуў, да ганка
Падышоў і аж самлеў —
Ці то хата, ці то хлеў?
Дзверы у вачах дваяцца.
За клямкі ён пачаў хватацца...

Калi хораша у шынку

Хмурна жонцы, плачуць дзеці,
Многа крыўды на вяку.
У кішэнях свішча вецер,
Хораша калі ў шынку.

Хадорына гора

І не суша, і не мора...

Жыў у нас па суседстве сабака,
Быў прызначаны двор вартаваць,
І брахаў доўгі час, небарака,
Хоць нікога не здольны спужаць.
Усе вароты наросхрыст бываюць...

Из цикла «Тарантасовские байки»

Как-то батенька в обед нам рассказывал,
Как он жил мальцом в селе, в Тарантасове.
Суп варила мать с утра из говядины,
А кота, чтоб не орал, вон спровадила.
Вот бульон прозрачным стал, с костью сахарной.
Просочился запах в зал — Васька бархатной...

— Дзяўчынка! Я хачу спытаць:
Ці любіце жывёл вы хатніх?
І любіце пра іх чытаць?!
Пра мышак, кошак і астатніх?!
Адну завесці трэба вам!
Ды не цягацца па папары...

Гумарэска

Гусак падрэмваў флегматычна
Ды сніў ячменныя зярняты.
Ён быў стары і ішэмічны,
Нямоглы і ніякаваты:
Штось гаспадыня часам проса...

Чтоб в грядущем веке дружно жить,
Чтоб растить детей, любить, смеяться,
Надо лес и реки защитить,
И уметь природой восхищаться…
Лишь от нас зависит чистота...

Напячы мне бліноў, дарагая,
Ці звары хоць якога булёну:
Так замучыла гэтая «Бланка»
І пякотка пячэ ад «Ралтону».
Вось «Анкалс» руды на бляшанцы...

І зімой, і цёплым летам
Два каты-аўтарытэты
Шпацыруюць між двароў —
Спраўна ловяць пацукоў.
І абодва — нібы сажа...

Прасіла мілага жанчына,
Каб на парфуму грошай кінуў.
Не на замежную, на нашу.
Ды з прагным хіба зварыш кашу?
І ён сказаў усё, што думаў...